Görülmeyen Rüya

sen bana her durduğunda
gündüz rüyalarım geliyor
gözle görülmeyen

sen bana her baktığında
köhne bir harabe beliriyor gözlerimde
genel evden bozma
zaviyeden yıkma
kapısında buyur eden köylü kadınlar var
ruhları bakire kadınlar
vücutları fahişe kadınlar
sen bana her baktığında
gözle görülmüyor rüyalar

ben sana her baktığımda
yanında yalandan birer fedai gibi
sevdaların birikiyor
eğlence ortasında sahiden bir telaş
kayıp mı ettiler seni bulamıyorlar
ben buluyorum seni gözlerim görmeden
bakıyorum sana ama
açılmaz gözlerin bir defa
bakmazsın bana
sen bana bakmadığında
ancak ürpertiyor beni
görülmeyen bu rüya...

Rıdvan Gegen

sen güldüğünde bir kıvılcım daha parlıyor doğmamış ruhlara piyango çıkıyor

sen güldüğünde bir kıvılcım daha parlıyor
doğmamış ruhlara piyango çıkıyor
ağlıyor bir bebek
seviniyor bir baba
sen bilmiyorsun

sen güldüğünde bir ruh daha cana geliyor
bihaber gezinirken karanlıkta
gülüşünden kopan bir ışığa vuruluyor
ve şaşıyor sonsuzca
geçmişini unutuyor
çıkaramıyor sonunu
yaşıyor bir ömür
sen bilmiyorsun

-
iki karanlık ortasında bir kıvılcımdır hayat
ne öncesi bilinir ne sonrası
tek görünen bir kıvılcım insana
bir kıvılcım eşittir bir hayata
doğar yaşar ölür ama
doğum ölüm muallak
yaşar sadece insan
bir kıvılcım ömrünü
sen gülersen keza
-

sen tekrar güldüğünde bir daha parlayacak kıvılcım
bir ruh daha gelecek cana
bir bebek dünyaya
sen bilmiyorsun ama

Rıdvan Gegen

Cumartesi

Sarhoş gecelerimin bir sabahına yine başımdaki ağrılarla uyandım. Gözümü açtığımda ilk gördüğüm şey duvarda asılı duran saatli maarif takvimi ve üzerindeki cumartesi yazısıydı. Cumartesileri oldum olası sevmem ben. Aslında yalan olmasın çocukken her çocuk gibi severdim bu günü ama büyüdükçe çekilmiyor. Ben böyle bozuk moralle yatakta debelenirken aklıma geldi. Lan bizim evde kimse takvimin yaprağını koparmaz ki dedim. Ne malum bugünün cumartesi olduğu dedim. Sevindim tabii. İnsan bazen böyle basit şeylere sevinebiliyor ya ne garip değil mi? Sevindiğim şeyin basitliğinin bilincinde yine de sevindim. Her şekilde, her şartta sevindim. İnsan sevinmeyince hayat çekilmez oluyor be! Ama aklımda hala bir soru işareti daha vardı: "Ne malumdu bugünün cumartesi olmadığı?" Öyle keriz gibi baştan sevinmiştim. Neyse telefonun takvimine bakayım dedim ve bugünün cumartesi olduğunu gördüm. Ne hazin bir son değil mi? İşte ben yine bir cumartesiye böyle hüzünle başladım. Diyorum ya sevmiyorum şu günü amk!..

Rıdvan Gegen